Wanneer je besluit je eetstoornis, eetprobleem en/of laag zelfbeeld aan te pakken, moet je keuzes maken.
Je wilt het tenslotte anders.
Dat betekent dat je afscheid neemt van het “oude”.
De vraag is: ben je daadwerkelijk bereid daartegen vaarwel te zeggen?
Dat “oude” is namelijk niet alleen maar beroerd, moeilijk en naar.
Ergens ben je er wel blij mee en geeft het je houvast.
Het is ook comfortabel en veilig want je weet precies waar je aan toe bent.
Wanneer je besluit tot iets anders komen er nieuwe onzekerheden op je pad.
Je weet niet precies wat het je brengt.
Het gaat voor verwarring zorgen.
Echter, wanneer je altijd maar hetzelfde doet, alles onder controle houdt en niks aan het toeval over laat…
Dan gaat alles zoals je verwacht en blijf je in je comfortzone.
Op zich een fijn idee.
Maar verandert er dan iets? Voel je dan dat je groeit en er beter van wordt?
Waarschijnlijk niet.
Je hebt dus uit je comfortzone te komen.
Bij verwarring worden je hersenen als het ware door elkaar geschud.
Het kan onbekend en ongemakkelijk aanvoelen.
Dat zal het ook doen.
Het resultaat is wel dat er nieuwe verbindingen worden gemaakt in jouw hersenen.
En door die nieuwe verbindingen groei je.
Je leert nieuw gedrag
Door verwarring werkt de oude manier van doen niet meer.
Je zult andere dingen moeten aanleren en doen om effectief te zijn.
Door verwarring komt dus groei tot stand.
Ik vergelijk het vaak met een bospad.
Het pad dat altijd wordt gelopen is een weg die is platgewalst.
Deze weg heb je al talloze keren bewandeld.
Je stapt er automatisch in.
Het onbekende en nieuwe pad is het bospad dat de andere kant op gaat.
Het is nog begroeid.
Je zult er echt doorheen moeten ploegen om verder te komen.
Dat is niet fijn, is eng en kost je energie.
Wanneer je dit pad vaak genoeg neemt, wordt het pad langzaam vrij, is beter begaanbaar en minder spannend.
Het wordt steeds makkelijker om dit pad te bewandelen en je merkt dat het platgewalste pad langzaam in de vergetelheid raakt.
Er groeien zelfs al planten over het platgewalste pad.
Dus wanneer je vaak genoeg het pad van de verwarring neemt, merk je dat dit je in het begin misschien veel energie kost en het supereng is.
Ook dat wordt minder.
Na een poosje merk je dat je niet meer bang hoeft te zijn voor de verwarring omdat het je op de mooiste plekken gaat brengen.
Zie het als een uitnodiging
Verwarring is als het ware een uitnodiging om nieuwe en andere dingen te mogen leren.
En om te accepteren wat er is.
Een uitnodiging om te zien hoe kwetsbaar mooi je bent.
Pak jij de uitnodiging aan?